DÜN…BUGÜN…YARIN
Çok uzun zaman önceydi.
Okadar zaman önceydiki zaman diye bir şey yoktu.
İnsanlar güneş doğup batıncaya kadar yaşıyorlardı hayatı.
Bir daha hiç olmayacakmış gibi dolu ve anlamlı.
Derken zaman diye üç parçalı bir şey icat etti insan.
Bir parçasına dün dedi,diğer parçasına bugün, öteki parçasına da yarın.
Sonra fesat karıştı zamana ve insan BUGÜN’ü unuttu,
DÜN’ü düşünüp pişman oldu,
YARIN’ı düşünüp telaşlandı,
İşin ilginç yanı tüm telaşları ve pişmanlıkları güneş doğup batıncaya kadar yaşadı.
Farkında olmadan rezil etti BUGÜN’ünü.
DÜN de BUGÜN için YARIN diyordu.
Bir türlü beceremedi, bir eliyle YARIN’a, diğer eliyle DÜN’ e yapıştı.
BUGÜN’ü eline yüzüne bulaştırdı.
Mutsuz oldu insan.
Ne gariptir ki YARIN’ın telaşını da,
DÜN’ün pişmanlığını da hep BUGÜN yaşadı;
Ama BUGÜN ‘ü hiç yaşamadı.
Mevlana ,aşağıdaki şiirinde geçmişte yaşamanın sakıncalarını ve içinde bulunduğumuz anın önemini şu dizelerle anlatmaktadır:
Her gün bir yerden göçmek ne iyi
Her gün bir yere konmak, ne güzel
Bulanmadan, donmadan akmak ne hoş
Dünle beraber gitti cancağızım
Ne kadar söz varsa düne ait
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım….
ŞİMDİYİ YAŞA !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder